Opis i historia miasta

Wolin jest niewielkim (ok. 4500 mieszkańców) miastem leżącym na południu wyspy o tej samej nazwie, w północno-zachodnim cyplu Polski. Nie jest to miejscowość ściśle nadmorska - leży nad wschodnią odnogą Odry – Dziwną. Do morza jest stąd jednak stosunkowo blisko – wzdłuż drogi minimalna odległość wynosi ok. 18 km (plaża w Międzyzdrojach), w linii prostej jest to zaledwie ok. 14 km.

Miasto, podobnie jak wyspa, posiada niesamowity wręcz urok. Na każdym kroku historia splata się tu z teraźniejszością.
Już wjeżdżając do Wolina przez most widzimy jeden z elementów tego splotu – zabytkowy, ale wykorzystywany do dziś elewator zbożowy z początku XX w..

   

 

Innym przykładem może być XIX-wieczny wiatrak holenderski, wykorzystywany dziś jako młyn przemysłowy.

 

 

Spacerując przez miasto znajdziemy też wyjątkowo wiele rzeźb pochodzących jeszcze z okresu pogańskiego; szczególnie popularna jest tu rzeźba Świętowida:

   

 

Historia Wolina jest bardzo długa i bogata. Jest to jedno z najstarszych miast Pomorza. Pierwsze ślady obecności człowieka na tych terenach sięgają starszej epoki kamiennej, czyli tzw. paleolitu.

W erze nowożytnej najstarsze odnotowane ślady osadnictwa miejskiego datują się na VI / VII w. W IX w. w Wolinie, znanym wtedy  także jako Wineta, istnieje osada rzemieślniczo – handlowa, która wkrótce staje się największym ośrodkiem polityczno – administracyjnym prasłowiańskiego państwa Wolinian. Już wtedy Wolin jest potęgą i przez długi czas broni się przed ciągłymi atakami Wikingów. W X w. rolę agresora przejmuje Polska pod panowaniem Mieszka I.

 

 

Przeważające siły Mieszka I  w końcu odnoszą zwycięstwo. Dzieje się to w roku 967. Po podbiciu wyspy przez Polskę w miasto staje się prawdziwą potęgą Europejską i zarazem największym portem w Europie. Jest to równocześnie pierwszy polski port na Bałtyku. W X w. zaczyna funkcjonować skandynawska nazwa Wolina - Jomsborg.

 

 

W 1043 r., po najeździe króla duńskiego Magnusa Dobrego, Wolin traci na znaczeniu aż do roku 1121, kiedy to wraca pod polskie panowanie. Bolesław III Krzywousty rozpoczyna chrystianizację miasta i całej wyspy. Misję tę powierza biskupowi Ottonowi z Bambergu. Po kilku nieudanych próbach Otton odnosi jednak sukces – w 1140 r. w mieście powstaje biskupstwo pomorskie z polskim biskupem Wojciechem. Wolin znów jest europejską potęgą wśród miast portowych. Czasy świetności Wolina kończą się w latach 1173-1177, kiedy to zostaje dwukrotnie zdobyty przez Duńczyków i bardzo poważnie zniszczony. Siedziba biskupstwa zostaje w związku z tym przeniesiona do Kamienia Pomorskiego, a sam Wolin gwałtownie traci na znaczeniu. W 1278 r. otrzymuje prawa miejskie lubeckie.W latach 1630 – 1720 miasto znajduje się pod panowaniem szwedzkim, potem pruskim, a następnie niemieckim. W czasie II wojny światowej, podczas szturmu wojsk radzieckich zniszczony w 70% (szczególnie w najstarszej części). Powrót Wolina w granice Polski następuje po zakończeniu II wojny światowej, w roku 1945.
 

Ślady przebogatej historii Wolina można znaleźć w mieście dosłownie na każdym kroku. Aby jednak lepiej je rozpoznawać, a także dla bardziej świadomego zwiedzania, polecamy na początek wizytę w muzeum im. A. Kaubego przy ulicy Zamkowej (zamieszczone wyżej zdjęcia z napisami pochodzą właśnie z tego muzeum).