Topola geldryjska (P. xcanadensis 'Gelrica' = P. xcanadensis 'Serotina' x P. xcanadensis 'Marilandica'). Jest to rzadko spotykany w Polsce mieszaniec topoli późnej z holenderską. Odmiana cechuje się szeroką koroną z widocznym do jej górnych partii pniem. Jasnoszara u dołu pnia kora w jego górnej części i na konarach staje się biaława. Pozostałe cechy moforlogiczne. Długopędy ostrokanciaste, zielonobrązowe. Liście krótkopędowe trójkątne, z prostą lub bardzo lekko klinowatą podstawą, długokończyste, długopędowe większe i szersze (często nieco szersze niż dłuższe), trójkątne, o prawie dokładnie prostej nasadzie (czasem nawet nieco wklęsłej). Młode, czerwonobrązowe liście rozwijają się dosyć późno - na przełomie kwietnia i maja. Pozostałe cechy pośrednie pomiędzy rodzicami. Przeważają klony męskie, ale spotyka się też żeńskie osobniki. Kotki męskie czerwone, potem czerwone, długości ok. 10cm. Okres kwitnienia stosunkowo wczesny - mniej więcej od początku do połowy kwietnia. → Pokrój topoli geldryjskiej charakteryzuje się szeroką koroną oraz pniem widocznym zwykle niemal do samego wierzchołka. |